UPDATE: MIJN DERDE REISFILMPJE: MIJN TWEEDE THUIS
'Ons zwaantje is mijn tweede thuis geworden, een thuis met vrienden die als familie zijn gaan voelen...home is where the heart is'

Het is alweer ene tijdje geleden dat ik voor het laatst een berichtje heb gepost op mijn blog. Met trots kan ik zeggen dat mijn derde reisfilmpje, het eerste deel van de Caribische Rondreis, eindelijk op YouTube staat. Dit filmpje gaat over week 8 tot 10 van mijn avontuur. Op deze beelden zie je echt goed hoeveel lol iedereen op het schip heeft met elkaar. Lekker gek doen: lekker jezelf zijn! Dit kan alleen maar omdat je vrienden je familie worden en dat is zo fijn. Ik heb nog nooit zo’n grote familie gehad!

Het is natuurlijk meivakantie en ik heb het maar wat druk gehad. Ik heb afgesproken met Leontien en Willemijn. Het was weer helemaal van ouds...zo leuk! Ze hebben twee nachtjes bij me gelogeerd, waarna we naar de reünie zijn gegaan van reis 02. Dit was ook ongelofelijk gezellig! We hebben met de hele groep paaseitjes gezocht en heel wat afgelachen! De dag erop ben ik voor twee nachtjes naar Vlieland vertrokken om bij Jente te logeren op hun zeilboot. Ook dit was weer super! Zo zie je maar hoeveel je overhoudt aan de vriendschappen die ontstaan aan boord. Het zijn ook geen gewone vriendschappen, want je deelt zo veel met elkaar...het zijn vriendschappen die voor altijd betekenis in je leven zullen houden!

Verder heb ik afgelopen zondag geholpen bij een fondswerftraining en informatie bijeenkomst van Masterskip op zeilschool Pean. Marije en Nika, 2 meiden van mijn tweede reis, waren er ook bij en volgens mij hebben we heel wat toekomstige trainees enthousiast gemaakt. Dit vond ik dan ook erg leuk om te doen! Nu ga ik eerst maar eens hard verder studeren...want ja...zo’n pakketwissel gaat niet vanzelf. Ik wens jullie allemaal nog een fijne meivakantie en veel kijkplezier! (Ps: zet het filmpje wel even op de hoogste afspeelkwaliteit)

POST 41: 30-03-2019

UPDATE: MIJN TWEEDE REISFILMPJE: CARIBISCH PARADIJS:
‘Don’t worry about a thing...cause every little thing...gonna be allright’

Wat ben ik ongelofelijk dankbaar voor alles wat ik mee heb mogen maken. Regelmatig vertel ik mensen over mijn ervaringen en ik kan dan gewoonweg niet ophouden met stralen. Het is eigenlijk te mooi voor woorden geweest en ik heb er zoveel aan over gehouden en zou zo weer terug willen!

Ondertussen ben ik druk bezig geweest met het tweede reisfilmpje in mijn serie. Dit filmpje staat in het teken van de 4de tot de 7de week van mijn levensreis: de eerste weken in de Cariben. Hoe vaak ik het filmpje ook zie, mijn hart vult zich weer met zo’n warm gevoel. Er lopen dan ook regelmatig traantjes van heimwee...maar ook van geluk over mijn wangen bij het terugzien van de mooiste momenten. Ik hoop dat jullie er net zo van kunnen genieten als ik. Veel kijkplezier!

POST 40: 24-03-2019

UPDATE: VRIENDEN VOOR HET LEVEN

Afgelopen weekend was de eerste reünie van trainees van de Caribische Rondreis. Wat was het fijn om iedereen na 5 weken weer in de armen te sluiten. Het voelde alsof we elkaar net nog hadden gezien...alsof we vorige week pas afscheid namen op Schiphol...zo vertrouwd. We hebben genoten van het weer 24 uur samenleven: Samen wandelen, eten, slapen en spelletjes spelen...Het was fijn weer even samen te zijn met mijn ‘Wylde-Swan-broertjes-en-zusjes’. Het enige verschil met het verblijven op de Swan in de Cariben: nu zaten we gezellig rond een haardvuurtje te koukleumen...

Op het schip hebben mensen zo’n oprechte interesse voor elkaar. Iedereen is zorgzaam en betrokken. Je leert elkaar bijzonder goed kennen; je komt zoveel dingen over anderen en over jezelf te weten die je nog niet wist of zelfs niet kon vermoeden...en dat binnen zo’n korte tijd. Zoals mijn vriendin Hannah tegen mij zei: ik ken je nog maar een klein maandje, maar het voelt alsof ik je al veel langer ken!’

Je hoeft je niet anders voor te doen dan je bent. Het draait aan boord niet om populariteit , wie de hoogste cijfers haalt of om wie de duurste merkkleding draagt. Het draait om jou en hoe jij bent in de groep. Als je de hele dag in je pyjama loopt...geen probleem...lekker toch!

Je hebt diepgaande gesprekken terwijl je heerlijk op het dek in het zonnetje ligt, een hike maakt, op een vrije wc wacht of in je bunk hangt. Je kan met elkaar lachen en om elkaar lachen zoals alleen hele goede vrienden dat kunnen...

Je accepteert iedereen zoals ze zijn, je appricieerd iedereen zoals ze zijn, en de mooiste kanten van alle bewoners van de Wylde Swan worden extra belicht, omdat het beste in iedereen naar boven komt! Dit wordt dan ook beloont met vele complimenten die aan elkaar gegeven worden...

Dat is wat ik misschien nog wel het meeste mis van de Wylde Swan...die familie die ontstaat...en die betrokkenheid bij en aandacht voor elkaar. Zat je er even doorheen, dan waren er gelijk wel vijf trainees om je te troosten. Was je in een hypere bui...deden de anderen gezellig mee. Je wordt één groep die alles met elkaar deelt en dat is zo mooi! De moeilijk en mooie momenten...je beleefd het samen tijdens één van de mooiste en bijzonderste reizen van je leven! Het is onbeschrijfelijk...maar wat zeker is is dat je vrienden maakt voor het leven!

Gelukkig houdt het avontuur hier nog niet helemaal op, want net zoals afgelopen weekend gaan we nog veel mooie momenten samen delen, want: die prachtige familie loslaten?- dat nooit!

POST 39: 19-03-2019

UPDATE: MIJN EERSTE REISFILMPJE: DE OVERSTEEK: 

'een reis tussen continenten waarbij iedereen zichzelf kan leren zijn'

Ik ben ondertussen alweer ruim een maand in het koude Nederland. Langzaam begint het leven weer te wennen en kom je weer in het ritme. De eerste voorbereidingen op mijn toetsen zijn alweer begonnen en het leven gaat door...al kan ik die caribische, swingende levensstijl maar moeilijk loslaten. Telkens wanneer ik naar buiten kijk en de grijze wolken van ons land zie, droom ik weer van die prachtige zonsondergangen en al die exotische kleuren. Ik blijf maar dromen van het le ven op het schip en de lieve mensen, mijn tweede familie! Gelukkig heb ik genoeg beeldmateriaal om al deze prachtige herrinneringen te doen opleven en ik ben trots dat ik deze ervaringen met jullie mag delen.In totaal zullen er vijf reisfilmpjes verschijnen. Deze eerste beelden staan in het teken van de eerste drie weken aan boord van de Wylde Swan: de eerste drie weken van mijn levensreis... Veel kijkplezier

POST 38: 24-02-2019

UPDATE: AFSLUITING VAN DE MOOISTE DRIE MAANDEN DIE IK ME HAD KUNNEN WENSEN

Inmiddels ben ik alweer ruim een weekje thuis van mijn fantastische avontuur...het is wel weer eventjes wennen hoor; geen constante beweging onder je blote voeten, geen gepiep en gekraak van het schip, geen zomerse temperaturen, geen alarm wat midden in de nacht af gaat en bovenal geen 29 broertjes en zusjes om je heen. Ik mis het leven daar, maar weet wel zeker dat ik ooit nog terug zal keren naar de Swan; mijn tweede thuis, en dat doet me goed! Ik wil al mijn sponsors, familie en vrienden bedanken voor het mogelijk maken van deze levenservaring. Het heeft me persoonlijk enorm gesterkt; ik ben zelfstandiger en zekerder van mezelf geworden, ik heb mezelf op een andere manier leren kennen en ik heb nieuwe passies en levensvisies ontdekt. Daarnaast heb ik vrienden voor het leven gemaakt en zoveel pracht en praal van de wereld gezien...ik zal deze magische reis op mijn 'zwaantje' nooit vergeten en alle ervaringen en leerscholen meenemen in de rest van mijn leven!

Mijn reisfilmpjes, opgedeeld in een aantal weken, zal ik komende tijd plaatsten. Maar voor mijn laatste update zal ik nu verslag doen van de laatste tien dagen aan boord, want die waren toch wel heel speciaal! Zoal ik al vermeld had, hadden de kapiteins, waaronder Sjors, de koers uitgezet naar Les Saintes. Hier heb ik weer de rol van baguette-meisje op me genomen. Jente en ik hebben weer 30 vers afgebakken stokbroden besteld en liepen daar vrolijk mee rond te sjouwen. Na boodschapjes te hebben gedaan met Hendrikje, Lobke en Wiebe, onze stuurman, die om pizza en ijsjes zeurde als een klein kind met een stem die drie octaven hoger was dan normaal en vingertjes die wild in de lucht bewogen, kregen Jente en ik nog even vrije tijd. We hebben wel een uur gespendeerd in een boutique'je met allemaal handversierde korte broekjes, maar ja, we zijn meiden, dus dat mag. We hebben beide een short gekocht en ik heb mezelf getrakteerd op een echte lange hippiebroek...hij is heel apart...madar ik vind hem helemaal geweldig! De rest van de dag in Les Saintes hebben we in de Galley geploeterd met zijn twee, maar met resultaat! Iedereen heeft namelijk volop genoten van lekker gemarineerde kippetjes!

Het op één na laatste eiland voor onze eindbestemming was St-Eustatius. Dit was al wel vast een soort mentale voorbereiding op de terugreis, want overal hing de Nederlandse vlag en in het souvenirwinkeltje verkochten ze zelfs stroopwafels…of dat deden ze, tot onze trainees daar met hongerige maagjes naar binnen liepen. De eerste dag dat we hier verbleven hadden we vrije tijd en Sjors, Jente en ik zijn toen als enigen naar het fort gegaan, terwijl de rest ging snorkelen. Ook bij het fort was het compleet uitgestorven, dus we konden ons gemakje rondkijken en een boom inklimmen die daar op het terrein stond…Sjors kan officieel zeggen dat hij zijn ouders heeft gebeld vanuit het hoogste topje van het eiland. De dag die volgde bestond uit het smokkelspel. We moesten allerlei voorwerpen, onder andere uit de ‘lost and found-box’ over het eiland naar Titouan, onze deckhand, zien te krijgen. Het jammerlijke was alleen dat Titouan haast onvindbaar bleek. In ieder geval voor mij en Jente, dus we hebben maar vier zielige punten voor de trainees binnengehaald…uiteindelijk hebben we het maar opgegeven en hebben we besloten om naar de supermarkt te gaan, waar Jente een lekker ijsje voor zichzelf heeft gekocht. Hierna heb ik nog heerlijk kunnen facetimen met mijn ouders. Dat was wel écht eventjes fijn. Terwijl ik met hen aan het bellen was zagen we van heel dichtbij een collibrie, dat was toch wel heel bijzonder! Hij was bruin met allerlei kleuren stipjes op zijn borstje en zijn vleugels gingen zo snel op en neer dat hij wel leek te zweven…Eenmaal terug bij de stijger heb ik ook nog een zeeschildpad gezien, wat een geluk nietwaar? Zijn enorme hoofd kwam opeens boven water, en zo snel als hij boven kwam, ging hij ook weer onder en verdween…maar ik heb hem toch nog mooi even gespot en daar ben ik echt super blij mee! S’ avonds aten we hamburgers van Sjors, want voor de tweede scheepsovername was ook hij kokkie geworden.

Het laatste eiland wat we aandeden, voordat we het anker voor de laatste keer lieten vallen, was St-Barthelémy. Hier lieten we het anker vallen op 11 januari in de middag! Jente en ik kookte die dag voor de laatste keer en waren verantwoordelijk voor de lunch. We hadden echter te maken met een compleet nieuwe uitdaging, want de wind woei behoorlijk hard, en de Swan ging vrolijk op en neer. Hierdoor begonnen de pannen en potjes ook gezellig met ons mee te dansen! Je weet dat ik de gehele reis niet zeeziek ben geworden, en toen nog steeds niet echt, maar ik werd er wel wat gaar van en moest toch wel een aantal keer eventjes naar de horizon gaan kijken. Trots serveerden we onze lasagne uit, die ondanks de hevige zeeziekte, toch helemaal is opgekomen! Na aankomst mochten we ’s middags naar land en hadden we hier vrije tijd. Wat stond Gustavia in schril contrast met de andere stadjes die we tot nu toe hadden gezien! Al die rijkdom, de winkels die jurken verkochten van vijfhonderd euro of meer en de ijsco-winkels waar elk ijsje wel meer dan vijf euro koste. Daar liepen wij dan…helemaal doorweekt…te druipen…door een heftig tenderritje…tussen al die rijkelui, ik schaamde me kapot toen we een spoor aan druppels in de boutique’jes achter lieten. We zouden misschien nog gaan paardrijden, maar dat is helaas niet gelukt. Rijden in de Cariben blijft dus op mijn bucketlist staan, net als zoveel andere dingen. Want tegen het einde, wil en moet je opeens nog ontzettend veel tijd en heb je plotseling zó weinig tijd….

Woensdag voeren we weg bij de zondsopkomst en ik heb nog heerlijk een half uurtje gestuurd in het ochtendgloren. Het was heel fijn dit nog even te kunnen doen als afsluiting. De rest van de tocht heb ik stukjes geschreven voor in de vriendenboekjes. Het laatste uurtje zeilen heb ik, luid zingend, met Jente in het jibnet doorgebracht, tot het allerlaatste moment dat het anker de grond raakte. Langzaam begon het toch wel tot ons door te dringen dat het einde bijna in zicht was. Die middag zijn Jente en ik iets eerder aan land gegaan en hebben we, naast onze laatste souvenirtjes te hebben ingekocht ook weer onze rol als broodmeisjes op ons genomen. Voor de laatste keer heb ik vijfendertig stokbroden besteld en die meegedragen door de caribische straatjes…zelfs dat ga ik missen! Die avond hadden we captain’s dinner. Hendrikje en Lobke hadden goed hun best gedaan en iedereen heeft ervan genoten. Toen volgde de bonte avond. Deze was weer erg geslaagd en er zaten een aantal zeer grappige acts tussen. Sjors had op ‘someone like you’ een tekst gescheven over het afscheid van elkaar en van de Wylde Swan en dat heb ik à capela gezongen. Nadien kreeg ik veel complimenten en iedereen vond het een prachtig nummer! We sloten de avond af met een laatste feestje op deck en zijn toen, en na nog fanatiek bezig te zijn geweest met de vriendenboekjes, voldaan ons bedje in gedoken. De dag erna was het ‘Happy Day’ en iedereen heeft goed de handen uit de mouwen gestoken. We hebben zelfs zo hard gewerkt, dat we eerder dan verwacht klaar waren en Elle was super trots. Die middag heb ik de boekjes afgerond en daarna heb ik met Jente nog één ding gedaan, wat ik verschrikkelijk eng vond, maar toch nog écht op mijn bucketlist stond; klimmen in de mast en zitten op de ra! Op de oceaan was ik slechts een paar treden hoog gekomen, dat vond ik toen al hoog genoeg…maar met de aanmoediging van een aantal meiden op deck en lieve Jente is het toch gelukt! Wat een prachtig uitzicht! We hebben de reis afgesloten met een diner aan land en de laatste nachtje mocht ik samen met Jente en Sjors in het Jibnet slapen (het net aan de voorkant van het schip). Dit was toch wel de meest bijzondere afsluiting van de reis die ik me had kunnen wensen, met het kabelende water, de wind door mijn haren en de sterretjes en lichtjes van St Maarten die de donkere hemel verlichtte…

POST 37: 08-02-2019

UPDATE: ANKER-TROUBLES EN EEN JARIGE JET

Nog maar 10 dagen en dan land ik alweer op Nederlandse bodem. Wat gaat de tijd toch veel te snel! Er zijn nog zoveel dingen die ik hier zou willen doen en nog zo weinig tijd…maar wat heb ik al een fantastische reis achter de boeg en van die laatste dikke week ga ik natuurlijk ook dik genieten! Nu zal ik eerst maar eens wat vertellen over de afgelopen anderhalve week.

Misschien hadden jullie het al gehoord, maar in St Lucia hebben we helaas één van onze ankers moeten droppen. Dit omdat hij niet meer omhoog getakeld kon worden. Toen ook het andere anker niet meer omhoog wilde komen, werd het Ruth, onze kapitein, te gek. Aanvankelijk waren er plannen om naar een werf te gaan op Curaçao of St-Maarten, wat onze reis natuurlijk heel anders zou maken. Al had ik geen moeite gehad met een de-tour Curaçao hoor…;), maar gelukkig konden we onze reis na een dagje hard zwoegen en zweten van de crew voortzetten. Ze hebben het anker handmatig tientallen meters omhoog getakeld, echt diep respect!

Na een nachtje varen zijn we ’s ochtends op de 15^de dag van onze reis aangekomen op Martinique. Hier zijn we gebleven tot dag 21 omdat de motor van het anker gerepareerd moest worden. Gelukkig hebben we ons best weten te vermaken! In de middag zijn we naar het stadje gegaan, waar ik voor mezelf alvast een superleuk verjaardagscadeautje heb gekocht: een ukelele! Aan boord heb ik al een beetje leren spelen en ik vind het een fantastisch en rustgevend instrument, dus ben ik in het stadje op zoek gegaan naar een leuke muziekwinkel…..en die heb ik dus gevonden! De ukelele is echt heel mooi en heeft een prachtig geluid. De afdruk op de achterkant van een totempaal maakt hem helemaal af. Kortom ik ben er super blij mee. Verder hebben we die middag crazy-48 gespeeld. Een spel waarbij je binnen een groepje van een paar personen 48 opdrachten krijgt om binnen een bepaalde tijd uit te voeren in de stad. Dit moesten we vastleggen op camera en het heeft zeker wat waardevolle en grappige beelden opgeleverd! Als kers op de taart hebben we die avond aan de kade gebarbecued. De eerste dag was dus echt geslaagd en de dagen die volgden natuurlijk ook! We hebben onder andere een prachtig slavenmuseum bezocht en daar een interessante rondleiding gehad, Ik heb samen met Sjors pasta gekookt en met Jente een mega-taart gebakken, we hebben de Stad Amsterdam (een ander Tall Ship) bezocht, Pirates of the Caribean gekeken op het deck en een ping-pong toernooi gehouden!

Op de 22^ste dag van onze reis, 1 februari, kwamen we dan aan bij het volgende eiland, Dominica, het eiland van de natuur. Hier kregen we helaas het nieuws dat één van de trainees door gezondheidsproblemen helaas de reis niet kon voortzetten. Heftig nieuws natuurlijk en ik heb ook behoorlijk wat traantjes gelaten, al is inmiddels wel geregeld dat ze de reis met ons afsluit in St-Maarten. Gelukkig was er 2 februari wat afleiding voor iedereen, want het was mijn verjaardag! Goh, wel heel bijzonder om aan de andere kant van de wereld je 17^de verjaardag te vieren, zonder je ouders. Het was een hele bijzondere dag. ’s Ochtends werd er heel hard voor me gezongen en als ontbijt kreeg ik een enorm stuk appeltaart. Hij was heel lekker en ik voelde me gelijk helemaal jarig. Terwijl ik mijn taart aan het oppeuzelen was heb ik alle kaartjes en cadeautjes uit Nederland uitgepakt. Die lagen nu al meer dan 2 maanden op me te wachten in mijn kastje, dus het was wel bijzonder ze eindelijk te mogen openen. Iedereen super bedankt voor de lieve berichten en leuke kettingen en andere kleine cadeautjes, het was heel speciaal jullie op deze manier toch bij me te hebben! Diezelfde ochtend vertrokken we richting de Eco-lodge, waar we 2 nachtjes zouden slapen. Hier was ik al eerder geweest, dus de hutjes midden in de jungle waren een feest der herkenning! Die middag heb ik even gebeld met Pappa en Mamma en daarna heb ik heerlijk getekend in het zonnetje, terwijl de geluiden van het oerwoud me omringden. Een prachtige groene plek, al is de natuur nog herstellende van de zware orkaan van anderhalf jaar geleden! De dag daarna gingen we hard aan het werk…met een machete-mes heb ik vele plantjes weg staan hakken om een veld vrij te maken voor de dieren van de eco-lodge. Daarna heb ik ook nog eens staan hakken in komkommers, want ik heb die avond lekker voor de trainees, crew en andere gasten gekookt. De volgende dag hebben we een leuk uitwisseling programma gehad met een lokale school. Eerst hebben wij ‘gastlessen’ over Nederland en onze gewoonten gegeven. De dag erna (terug aan boord) hebben een groep leerlingen van de school met ons meegezeild voor de kust van Dominica. Natuurlijk heb ik ook nog gezwommen in het heldere water van de rivieren. Kortom: genieten van het groene eiland met de regenbogen!

Inmiddels zijn we weer lekker aan boord en hebben we ook al wat vrije tijd gehad in het stadje, waar ik weer wat souvenirs en kruiden heb kunnen inslaan. Nu zal je misschien wel denken…kruiden? Jawel! Ik ben voor de ‘scheepsovername’ …tromgeroffel… kok geworden, samen met Jente. De komende dagen, vanaf 6 februari, worden dus lekker gevuld bakken, koken, geuren van verschillende specerijen en niet te vergeten; Disney muziek en dansen in de galley…zin in! De kapiteins, waaronder Sjors, hebben de koers uitgezet naar Les Saintes en daarna naar het Nederlandse St. Eustatius. Welke eilanden we daarna gaan aandoen is nog niet duidelijk, maar wat ik in ieder geval weet is dat we er met zijn allen een prachtige laatste 10 dagen van gaan maken in het magische Caribische gebied! Groetjes van een (net) 17 jarig meisje!

POST 36: 05-02-2019 (Deel 3)

UPDATE: EEN WEEKJE MARTINIQUE

We hebben een weekje op Martinique gelegen. Op de donderdag de 31^ste gingen we door naar Dominica. Wat hebben we hoop gezien en gedaan op Martinique! De stad verkend, musea bezocht (onder andere over de geschiedenis van de slavernij), de scheepswerf met het droogdok gezien en nog veel meer. Wat ook super mooi was dat het beroemde Nederlandse ‘zeilcruise’ schip ‘De clipper Stadt Amsterdam’ in dezelfde havenkom tegenover ons kwam liggen. We zijn gastvrij ontvangen aan boord en hebben dit prachtig luxe ‘tall ship’ mogen bewonderen. De Wylde Swan en de Stadt Amsterdam strijden vaak om de prijzen bij de jaarlijkse ‘Tall Ship Races’. Maar hoe mooi de Stadt Amsterdam ook is, toch was ik ‘s avonds weer blij om gezellig op onze vertrouwde Swan te zijn. Wat hebben we het fijn en knus aan boord.

In Fort de France hebben we voor het eerst in tijden ook wifi. Een luxe. Kon ik mooi wat beeldmateriaal versturen voor mijn blogberichten.er om een tekst te typen.

POST 35: 05-02-2019 (Deel 2)

UPDATE: VOOR ANKER BIJ DE PITONS VAN ST. LUCIA

Op zondagmiddag 20 januari zijn we weer ‘anker op’ gegaan voor een mooie zeiltrip naar St. Lucia. Daar zijn we op maandag de 21^ste aangekomen. Ligplaats genomen (tussen een tros naar de kant en een voor een anker uit) naast de Pitons (een prachtige berg aan zee). Met de vorige reis lagen we hier ook met ‘oud en nieuw’. Misschien wel een van de mooiste ligplaatsen van het Caribisch gebied. Op dinsdag maken we hike van 3 uur door de prachtige natuur (goed te doen hoor!). We komen uit bij een waterval met zwavel houdend water. Leek mij natuurlijk wel lekker om daar onder te gaan staan. Dat was verkoelend maar vervolgens rook ik wel (net als anderen) naar ‘rotte eieren’. Gelukkig moesten we bij terugkomst nog even naar de boot zwemmen en zo rook ik uiteindelijk weer normaal ‘zilt’.

Op woensdagmiddag de 23^ste mochten we kiezen uit twee outings. Of de naastgelegen ‘Piton’ berg beklimmen of naar een resort om op een super locatie te snorkelen en catamaran te zeilen. Dat laatste heb ik gedaan. Het snorkelen was gaaf. Catamaran zeilen ook hoor, maar dat opkruisen terug naar de wal lukte niet en we moesten dus opgehaald worden door de tender. Het was een heerlijke middag.

Ondertussen wordt er ’s morgens steeds reuze serieus gestudeerd. Niet dat jullie denken dat ik hier een ‘makkie’ heb! Maar na de studie lekker snorkelen is toch wel leuk!

Op donderdagavond de 24^ste waren we ‘anker op’ en is koers gezet naar Martinique. Een relatief kort zeilreisje. ‘Kind kan de was doen’. De volgende middag waren we er en zijn we gaan liggen bij de hoofdstad ‘Fort de France’. Misschien niet de mooiste plaats maar wel een levendige toestand daar. Dat we daar lagen was even praktisch gekozen omdat er wat werk moest gebeuren aan het ankergerei van onze Swan.

POST 34: 05-02-2019 (Deel 1)

UPDATE: VAN SINT MAARTEN NAAR CARRIACOU

Op zondag 14 januari zijn we vertrokken van Sint Maarten richting Tobago. De wind was niet altijd op volle kracht en daardoor gingen sommige slagen wel wat langzamer als normaal. Maar soms liep het schip heerlijk en maakten we wel 7 knoop. En zo passeerden we een groot deel van de Caribische eilanden: St. Barth, St. Kitts, Antiqua, Guadelope, Dominica, Martinique, St. Lucua enz. Allemaal bestemmingen die we later misschien wel gaan aandoen. Maar eerst op naar het zuiden! De zeilreis met de nieuwe groep was reuze gezellig. Er waren wel veel trainees eerst zeeziek. Uiteindelijk varen we op de nacht van woensdag naar donderdag ter hoogte van het mooie Carriacou. Bij het ochtendgloren lopen we het eiland aan en gaan lekker voor anker.

Op Carriacou hadden we een heerlijke tijd. De laatste zeeziekte van trainees verdween als sneeuw voor de Caribische zon. Omdat sommigen een aantal dagen minder gegeten hadden was het tijd om ook wat eten betreft de zeilen bij te zetten. Samen met Jente heb ik op donderdagavond voor alle trainees, docenten, staf en crew pizza gebakken. Wel 16 stuks. De foto stond in het vorige blog! Op Carriacou hebben we prachtige hikes gemaakt en hebben we nacht (zogenaamd) gesurvivald op het voor de kust liggende ‘onbewoonde’ eiland ‘Sandy Beach’. Ik sliep samen met Jente in een hangmat. Niet ‘lepeltje, lepelte’ maar ‘kop-staart’. Het mocht niet baten; we hebben geen goede nacht gemaakt (maar wel gezellig natuurlijk). Op zaterdag hebben we een gave busreis gemaakt over het eiland en veel geleerd over de geschiedenis van Carriacou. Erg leuk. Op zondag ben ik met een deel van de trainees nog naar een mis in de kerk geweest.

Het was heerlijk om na de eerste reis weer op Carriacou te zijn. Een echt Caribisch sfeertje.

POST 32: 31-01-2019

UPDATE: EEN MOOI BEGIN VAN DE VOLGENDE REIS!

Wat gaat de tijd toch ongelofelijk snel. Niet te geloven. Inmiddels is mijn tweede reis alweer bijna halverwege. Over minder dan drie weken sta ik alweer op Schiphol, maar daar probeer ik nog niet teveel aan te denken. Nu zal ik eerst wat vertellen over de eerste dag aan boord met de nieuwe groep. De rest volgt later.

Vrijdag elf januari kwam iedereen dan aan. Ik was super zenuwachtig. Ik had echt mijn plekje gevonden in de vorige groep en hoopte natuurlijk dat ik die hier ook zou vinden. Gelukkig voelde het al goed vanaf het moment dat de eerste trainees aan boord stapte al goed! Ik had voor iedereen havermoutkoekjes gebakken en ze zeggen toch altijd dat liefde door de maag gaat?!....dus dat zat ook gelijk wel goed. Ze vonden het superlief. Ik heb een paar mensen wat rondgeleid en terwijl zij wat settelden heb ik al wat mensen wat beter leren kennen. Daarna heeft de nieuwe groep zijn eerste duik genomen in het zoute water, en natuurlijk deed ik er ook een bommetje achteraan. Ik heb s’ avond nog mijn laatste ‘crew’-ankerwachtje gelopen en wat gekletst met een paar meiden. Iedereen is echt super geïnteresseerd in mijn vorige reis en wil er alles over weten en horen. Dat vind ik wel heel leuk en natuurlijk leg ik ze alles graag uit!

De ochtend erna was het gelijk gezellig volle bak aan de zelfstudie, helaas waren er veel mensen zeeziek. We lagen dan wel voor anker, maar het schip schommelde zachtjes heen en weer en daar konden bepaalde trainees toch niet zo goed tegen, dus er waren weer behoorlijk wat visjes gevoerd...Ik ben ondertussen hard aan de studie gegaan. Na zelfstudie hadden we nog even een gezamenlijk mentor gesprek waarin we ons voorstelde en vertelde wat we die dag hadden gedaan samen met onze mentor. Mijn mentor is Sanne geworden, de wiskundedocent. Ik vind haar nu al ontzettend aardig. Ze heeft me vandaag al een paar keer een lieve glimlach en een schouderklopje/wrijving gegeven...heel lief. Ze lijkt me echt een ontzettend fijne mentor voor deze reis. Morgen gaan we even één op één wat beter met elkaar kennismaken.

Na de lunch was het tijd voor de eerste happy hour met de nieuwe groep. Ik heb me doodgelachen (in mezelf). Ik had ‘deck’, waarbij het hele deck geschrobd moet worden. De nieuwe trainees waren het hout letterlijk aan het aaien. Heel grappig om te zien. Na de happy hour was het tijd voor familirasation op het schip: een soort carrousel waarbij de trainees het schip en de eerste (veiligheid)regels iets beter leren kennen voor we gaan varen. Ik heb even bij Tjalling geholpen met uitleg over lijnen opruimen en knopen en heb daarna even gekeken bij de andere groepjes.

Ik stond die middag gezellig af te wassen in de keuken toen het idee ontstond om van de overblijfselen van de havermout van die ochtend weer lekkere havermoutkoekjes te bakken. Samen met nog twee meiden, Jente en Zoë, heb ik het deeg gemaakt, waarna ik met Jente (onder luid Mamma Mia de koekjes heb gerold). Het was super gezellig. Ze voelt nu al als zo’n goede vriendin. We hebben dezelfde interesses, muzieksmaak en het voelde gelijk gewoon helemaal goed! Dit koekjes bakken was heel gezellig en na het eten hebben we ze allemaal uitgedeeld. We hadden er 98 gebakken en ze zijn grotendeels opgekomen. De rest blijft staan voor de nachtwachters van vannacht. Iedereen vond ze super lekker en was heel enthousiast. Hierna heb ik nog heel even meegedaan met ‘30 seconds’. Daarna heb ik de ukelele erbij gepakt en heb ik daar even op getokkeld bij een groepje. Al snel wilde Sjors het graag leren. De groep werd steeds groter en al snel waren we met zijn allen aan het zingen. De dag werd afgesloten met een lesje van Ruth over het schip en haar geschiedenis. Hierna hadden we nog een korte groepsactiviteit: 1) alles losschudden en daarna een pose aannemen onder luid geschreeuw (meetellen met het aantal keer dat we onze armen en benen moesten schudden) en gelach. 2) een verhaal in een kring met geluiden. Er waren drie personages: een kalkoen een jager en milieuactivist...dit was ook heel grappig. Al met al ben ik echt super blij met hoe vandaag is verlopen: ik heb een super gezellige dag gehad met de groep en met Jente in de keuken. Ik val goed binnen de groep, mensen vragen me ook dingetjes die ik dan fijn kan uitleggen. Kortom een topdag met in het vooruitzicht het vertrek naar Tobago (waar we uiteindelijk niet helemaal uit zullen komen): 3 a 4 dagen aan één stuk door varen! Ik had er zo veel zin in weer omringt te zijn door de zee, want dat is echt mijn plekje!

POST 31: 26-01-2019

UPDATE:  TERUGBLIK OP HET SLOT VAN MIJN FANTASTISCHE EERSTE REIS!

De tijd vliegt! Ik heb even een tijdje geen nieuw bericht geplaatst. Sorry. Maar er gebeurde dan ook best veel. En zo kwam ik gewoon even niet toe aan het posten van nieuwe berichten. De nieuwe reis (reis 3: de rondreis door de Caribs) is al twee weken aan de gang. Daar vertel ik in mijn volgende bericht weer meer over. Nu wil ik nog even terugblikken op het slot van mijn vorige reis.

Kerst hebben we dus gevierd op Dominica. Dat was super. Voor ‘oud en nieuw’ zijn we verkast naar ‘St. Lucia’. Wat een gave plek om te liggen. In de baai tussen de ‘Pitons’. Aan de hogerwal, bij het strand, afgemeerd tussen het anker en een achtertros naar de wal. Eerst lagen we daar met de ‘Talasa van ‘School at Sea’, ook met Nederlandse trainees. We zouden met hun de jaarwisseling vieren maar uiteindelijk moesten zij verkassen. Oud en nieuw was een feest! Wel zo leuk; lekker met elkaar. Het was big party aan boord. Met dansen en muziek. Met elkaar zijn we ’s nachts gaan zwemmen. Een mooie Tropische nieuwsjaarduik. Maar helaas waren er kwallen en een aantal trainees kregen kwallenbeten waar ze vervolgens helaas een paar uur last van hadden. Gelukkig kwam het allemaal weer goed. Het was een onvergetelijke jaarwisseling.

Als laatste halte voor Sint Maarten zijn we naar een klein eilandje ten zuiden van ‘Guadeloupe’ gevaren. ‘Terre de Haut’ heet het. Vervolgens zijn we begin januari aan de laatste zeiltrip begonnen. Ten Westen van ‘Guadeloupe’ langs richting ‘Antiqua’ en vandaar via ‘Barbuda’ door naar de baai van ‘Marigot’ in het Franse gedeelte van ‘Sint Maarten’. Een bijzondere tocht. Genieten van het ritme van het varen, de prachtige sterrenhemel en elkaar. Maar ook was er het besef dat dit de laatste vaarmomenten waren met elkaar op deze reis. Mixed emotions!

Aangekomen op ‘Sint Maarten’ hebben we op zondagavond 6 januari een geweldige ‘bonte avond’ gehad. Ik heb ook een bijdrage gedaan. Ik heb a capella het lied ’I’ve got a right to be wrong’ gezongen als afscheidscadeau voor Lotte (mijn lieve mentor). Verder ben ik die avond verrast met een taart om alvast mijn verjaardag (2 februari aanstaande) te kunnen vieren. Dat was super!

De reis eindigde de woensdag daarop. Maandag en dinsdag hebben we met elkaar hard gewerkt om het schip tip top schoon en opgeruimd te krijgen voor de volgende groep. En ze kon iedereen als het ware afscheid nemen van het schip – ons huisje – en van het samen aan boord zijn. Woensdagmiddag was het onvermijdelijke moment dan daar. De groep begon aan de reis terug naar Nederland. Het afscheid van mijn nieuwe vriendinnen, van mijn lieve begeleiders aan boord; Sanne en Lotte, van de terug reizende docenten en crew was best heftig. ‘Ik mis jullie! Maar we zien elkaar gauw weer. Het is; OK!’. Maar gemis kan ook een mooie emotie zijn. Wat hebben we met elkaar veel meegemaakt. Zo veel moois! Wat hebben we elkaar weten te raken. Echt bijzonder. Iedereen super bedankt! Tony, de crew, de staf en docenten. En extra speciaal: Sanne en Lotte en mijn lieve vriendinnen.

Na het afscheid moesten diegene die aan boord achterbleven even flink aan de bak! Het schip moest klaar voor de komst van de nieuwe groep. Alle ‘stores’ (voor landrotten: de boodschapjes) moesten een plaats krijgen. Daar zijn we met z’n allen anderhalve dag zoet mee geweest.

De nieuwe groep kwam vrijdag, 11 januari, einde van de dag aan boord. Ik had koekjes voor iedereen gebakken voor een extra hartelijk welkom. Leuk om iedereen te begroeten. Alles is nog spannend. Iedereen is benieuwd. Het bleek meteen ‘goed’ te zijn. Ook weer een ontzettend gezellige groep.

Over een paar dagen kom ik met een verslag over de eerste twee weken van mijn tweede reis. Inmiddels hebben we al een mooie tocht gemaakt van ‘Sint Maarten’ terug naar ‘Carriacou’, door naar de prachtige ‘ankerplek’ bij ‘St. Lucia’ om na een paar dagen door te varen naar ‘Martinique’. Ook met de nieuwe groep is het weer ontzettend gezellig. Samen hebben we ontzettend veel moois beleefd. Het is helemaal; ‘OK’!. In mijn volgende verslag (komende week) vertel ik meer. Tot dan!

POST 30: 28-12-2018

UPDATE: VERSLAG VAN EEN TROPISCHE KERSTPERIODE!

Ahoy landrotten,

Er is alweer een dikke week voorbij en er is zoveel te vertellen, want naast de feestdagen is er ontzettend veel gebeurd!

Op zaterdag zijn we aangekomen op Dominica. Het uitzicht was heel anders dan voor de kust van Carriacou, want in plaats van een strand met een kleine pier, lagen we hier voor een stadje met een groot cruiseschip aan de kade. ‘s Middags ben ik met Sanne aan land geweest en hebben we samen lekker door het stadje gescharreld. Het was er lekker druk en Caribisch; op elke hoek van de straat waren er winkeltjes met van alles en nog wat door elkaar. Ook waren er veel straatverkopers en er klonk swingende muziek vanuit iedere richting. We hebben voor Lobke, de hulp-kokkin, een grote bellenblaas gekocht, want ze was die dag 18 jaar geworden. Later op de middag voegde een andere groep trainees zich bij ons en hebben we souvenirtjes gekocht. Ook zijn we bij een barretje gaan zitten en hebben de andere trainees weer inkopen gedaan bij de supermarkt alsof ze moesten inslaan voor een jaar, echt niet normaal hoeveel geld mensen uitgeven aan chips en koekjes! Het was een erg geslaagde dag!

Zondag zijn we vroeg vertrokken richting een ‘eco logde’ waar we een nachtje zouden gaan verblijven. Met twee busjes zijn we een groot deel die kant op gebracht, maar het laatste stuk hebben we gehiked, omdat de betonnen brug door de orkaan van anderhalf jaar geleden was verwoest. Er was een zipline en een systeem voor bagage aanwezig, maar deze meeste trainees gingen de rivier gewoon oversteken. Zo ik ook en vanzelfsprekend ging dit helemaal fout. Als een verzopen katje kwam ik aan de overkant, maar dit was op zich niet erg, want het was wel lekker verkoelend. ‘s Middags heeft de eigenaar van de eco logde ons een rondleiding en uitleg over zijn systeem gegeven. De eco-lodge was een soort van camping midden in de jungle tussen drie rivieren. Echt een prachtige plek. Er waren allemaal hutjes gebouwd, waar men in kon verblijven en alles gebeurde er ecologisch; met de natuur in het achterhoofd. Sommige systemen die hij in gebruik had waren zo simpel, maar zo effectief en goed voor het milieu, echt super inspirerend! ‘s Avonds heb ik nog gezellig spelletjes gespeeld en geluisterd naar Wiebe’s nieuwe hit-nummer: ‘Vla over de moon’ (Wiebe schrijft echt de raarste nummers op zijn elektrische gitaar en het is hilarisch! Dit nummer kwam voort uit een gesprek over wat nou lekkerder was: vla of yoghurt?!)

Na een super goede nachtrust, voor het eerst weer op een stilstaand bed, ontbeten en daarna begonnen aan een leuke rivier-hike naar een waterval. Deze hebben helaas maar een aantal mensen kunnen zien, maar de hike op zich was al fantastisch! We gingen dwars door de rivier omhoog, dus je moest klimmen en klauteren over de rotsen. Dit ging niet altijd goed en ik ben ook twee keer onderuit gegaan, maar het was het meer dan waard. We kwamen uiteindelijk bij een rustig plekje en het was daar zo ontzettend mooi, echt genieten! ‘s Middags stond er weer een hike op het programma. We zijn een hele berg op geklommen richting een klein dorpje. Deze was ook prachtig!

Maandagavond was natuurlijk het grote kerstbal. Alle meisjes helemaal in de stress natuurlijk en met make-up in de weer. Het is echt een heel grappig gezicht om opeens alle vrouwelijke crew en trainees met make-up te zien, aangezien iedereen normaal super naturel is. Voor deze speciale gelegenheid was het natuurlijk wel gepast en het was echt heel leuk om iedereen feestelijk in jurkjes te zien. Het kerstbal was zeer geslaagd en vooral Lotte ging echt helemaal los op de muziek!

En toen was het alweer Kerst! Iedereen mocht lekker uitslapen want onze lazy-day was van maandag naar dinsdag verplaatst. Hier heb ik echter geen gebruik van gemaakt, want ik ben al vroeg in de morgen begonnen met het schrijven van persoonlijke Kerstkaarten voor mijn vriendinnen en een deel van de crew. Dit heeft me vele knuffels opgeleverd en een wat meer Kerstachtig gevoel, want kerst gaat om samenzijn! Voor de rest was het moeilijk in te denken dat het Kerst was in zo’n tropisch klimaat! Toch maar heel bijzonder dat ik dat nu ook heb meegemaakt! Ik heb ‘s ochtends Lotte nog even geholpen met het schoonmaken en invetten van een aantal onderdelen van het schip en ‘s middags heb ik sushi gerold voor het grote Kerstdiner. Oorspronkelijk was het plan dat we ‘s middags kerstspelen gingen houden, maar de meeste trainees hadden uiteindelijk toch de voorkeur voor wifi om met ouders te kunnen communiceren en gingen dus aan land. Dat en de filmavontuur zijn helaas dus niet doorgegaan, maar het Kerstdiner was wel zeer geslaagd en lekker!

Op tweede Kerstdag stond de mega-hike naar de boiling lakes op het programma. Ik ben helaas niet meegegaan, maar heb me ook zeker niet verveeld, want er kwam een gezelschap een dagje meevaren aan boord. ‘s Ochtends heb ik hiervoor eerst, samen met een aantal andere crewmembers en Hedwig, een trainee die ook aan boord was gebleven, het schip netjes gemaakt. Dit was wel nodig, want de meeste trainees maken er echt een puinhoop van! Daarna heb ik lekker wat naaiwerk gedaan op dek tot de gasten aankwamen. We hebben met ze langs de kust gevaren en ik heb voor deckhand gespeeld. Ik heb die dag aan meer touwen getrokken, meer zeilen gehesen en meer van het zeilen geleerd dan in de vier weken hiervoor....Echt super leuk! ‘s Avonds weer alles netjes opgeruimd, de hikers extra verwend met koekjes en met een voldaan gevoel in bed gekropen.

Gister zijn we na de zelfstudie en Happy Hour dan vertrokken richting St. Lucia, waar we Oud en Nieuw gaan vieren samen met de Thalassa. We zijn vlak na vertrek een aantal keer overstag gegaan. Dit was heel leerzaam, want deze manoeuvre hadden we nog niet geoefend, hetzelfde geld voor ‘de man over board’ die we ook voor het eerst, in lichte chaos, uitgevoerd hebben.

‘s Avonds heb ik mijn eerste stage gelopen als scheepsarts, mijn eerste keuze! De dag ervoor had ik natuurlijk ook al een beetje voor ‘deckhand’ en ‘interieur manager’ gespeeld (mijn tweede en derde keus) dus ik heb eigenlijk al meerdere ‘stages’ gevolgd, wat super leuk is. Ik heb naar verschillende wondjes gekeken, waaronder een aantal van mezelf, en ik en Sanne hebben een trainee die laat had van buikpijn onderzocht. Hierbij heeft Sanne uitgelegd welke stappen ik in mijn hoofd moet nagaan en welke in welke richting ik mijn vragen moest stellen. Hierna ging ze weg en heb ik een gesprekje gevoerd met de patiënt om meer te weten te komen. Dit heb ik met haar nabesproken, waarna we aan onderzoekjes begonnen. Ik heb onder haar supervisie de onderzoekjes zelf mogen doen en het was heel leerzaam en leuk! Ik denk dat ik tijdens deze reis te weten ben gekomen dat ik toch de medische richting uit wil, iets wat ik nooit achter mezelf had gezocht. In dit opzicht en in vele andere heb ik deze reis al zo’n enorme persoonlijke ontwikkeling doorgemaakt en ik leer mezelf steeds beter kennen, en dat alles in het magische Caribische gebied!

POST 29: 19-12-2018

UPDATE: DE EERSTE BELEVENISSEN IN DE CARIEB!

Ahoy allemaal!

Vandaag zitten we alweer op de helft van reis 02. Wat gaat de tijd hier ongelofelijk snel. Veel te snel! Donderdagavond om 23:18 lokale tijd raakte het anker de bodem in de baai van Tobago, Charlotteville. We zaten midden in een tropische regenbui die ook-wel een half uurtje aanhield, dus iedereen vluchtte vrij snel naar binnen. Een aantal van ons bleven ondanks de hoosbui toch buiten, waaronder ik; zo’n aankomst, na zeventien dagen enkel de oceaan om je heen, maak je maar één keer mee! De geur van het tropische regenwoud waaide ons tegemoet, ook al konden we hem niet zien, want het was pikdonker op enkele lichtjes van het dorpje na. Heel apart vond ik het moment toen we autolichten zagen voortbewegen en iedereen hier helemaal van onder de indruk was, dat is toch wel heel apart! De volgende ochtend waren er heel wat ‘wow’s’ en ‘ah’s’ te horen op dek. Nu konden we pas echt goed zien waar lagen. Het land wat ons omringde was één-en-al regenwoud op het kleine dorpje en wat strandjes na. De schattige vissersbootjes voor de pier maakte het Caribische ideaalplaatje helemaal af. Bijna de hele groep heeft hun eerste duik genomen in het zoute, tropische water en kwam met een glimlach van-oor-tot-oor weer terug aan boord. Ik had besloten pas ‘s middags een duik te nemen en dat was maar goed ook, want er bleken allemaal kwallen in het water te zitten! Drie trainees waren lelijk gestoken en hadden een hevige reactie, dus dat was even schrikken. Gelukkig zijn ze allemaal hersteld. Na zelfstudie werden we met de tender aan land gebracht. Bij de eerste paar stappen merk je al dat je tijdens de oversteek echte zeebenen hebt ontwikkeld, want je wiegt, heel komisch, maar wat heen en weer. Nadat onder andere Willemijn en Leontien het lokale supermarktje hadden geplunderd zijn we met zijn drieën verder omhoog gelopen door het hoofdstraatje. Aan het eind van deze straat was een klein barretje met wifi, waar veel trainees dankbaar gebruik van maakte. Er liepen vele tranen over de wangen van trainees bij het weerzien van ouders en vrienden via facetime na zo’n lange tijd geen contact. Zelf heb ik ook even gebeld met pappa. Toen we allemaal onze belletjes hadden gedaan zijn we verder gewandeld naar een heel schattig strandje; ‘Pirates Bay’. Hier hebben we nog even gezwommen en daarna zijn we teruggekeerd naar het schip. De volgende ochtend ben ik verder gegaan met ‘het bootje bouw project’. Het bootje is nu helemaal af en ik ben best heel trots op het resultaat; een compleet houten bootje, waarvan we de onderdelen zelf hebben gezaagd en aan elkaar hebben bevestigd! Vervolgens geluncht op het strand en daarna s’ middags aan de zelfstudie gegaan. Zondag zoals gewoonlijk weer begonnen met zelfstudie, maar in de middag waren we vrij. De meeste vertrokken weer richting de wifi, maar de ‘aft-holt gang’ is aan boord gebleven. We hebben lekker gezwommen en gesubt rondom de boot, of nou ja…we hebben het geprobeerd. De avond was één van de meest bijzondere tot nu toe; diner op ‘Pirates Bay’ met een kampvuur. Hier hebben we gezongen en mijn ‘pick-wick’ spelletje met persoonlijke vragen gespeeld. Dit leverde interessante gesprekken op en het was allemaal heel gezellig! Vandaag, maandag, hadden we een superleuke excursie; snorkelen en les over koraalriffen! In totaal heb ik vijf-verschillende koraalsoortengezien en daar wat over geleerd, dus dat was heel leuk. Het water was alleen wel een beetje koud, dus terug op het schip heb ik me maar eventjes ingewikkeld in mijn slaapzakje. Na de lunch kwam nog het hoogtepunt van deze afgelopen paar-dagen; de oprichter en een aantal vrijwilligers van een groot ‘sea turtle protection program’ kwamen van alles uitleggen over de verschillende soorten zeeschildpadden in het Caribisch gebied. Als kers op de taart hadden ze een baby schildpadje meegenomen. Het beestje was een dag van tevoren uit zijn eitje gekomen, maar was erg verzwakt, dus de organisatie probeerde haar weer op te lappen. Iedereen mocht haar even vasthouden en we mochten met zijn allen een naam verzinnen. Het is zo’n apart, maar mooi gevoel, zo’n teer, klein beestje in je handpalm te houden. Het was zo’n ontzettend gave ervaring en ik zal ‘Appie’ niet snel vergeten! Om 16:30 zijn we onder zeil vertrokken richting Carriacou, een eilandje behorend tot Grenada. Hier zullen we morgenochtend aankomen en iedereen is heel benieuwd, want de Swan heeft dit eiland nog niet eerder aangedaan. Nu eerst weer genieten van de deining, want die heb ik toch stiekem de afgelopen dagen best een beetje gemist.

POST 28: 11-12-2018

UPDATE: TWEEDE WEEK AAN BOORD!

Nog maar een aantal dagen op de oceaan en dan zullen we aankomen op Tobago. Enerzijds kijk ik uit naar de Caribische eilanden, maar anderzijds mag de overtocht van mij nog wel eeuwen voortduren, zo heerlijk vind ik het!

Deze week was weer heel bijzonder, beginnend met het grote Sinterklaasfeest op ‘lazy-Monday’. We hebben met elkaar pepernoten en pannenkoeken gebakken; bij de eerste lading flensjes, leken het meer omeletten door teveel ei, maar de ladingen die volgden waren van culinaire kwaliteit! Na het avondeten hebben we het grote pakjesspel gespeeld, iedereen had namelijk drie cadeautjes meegenomen van thuis. Door middel van een dobbelspel bemachtigde je een pakje, moest je deze weer doorschuiven, mocht je er één stelen enzovoort. Iedereen was zeer-fanatiek en met de verse-pepernoten was het een zeer geslaagd feest. Uiteindelijk heb ik kerstverlichting en een zelfgemaakte ‘Wylde Swan’ sleutelhanger van de crew gekregen. Willemijn heeft roze verkleedvleugeltjes bemachtigd en heeft deze de hele dinsdag gedragen tot ieders vermaak. Dinsdag was een aparte dag want we hebben met zijn allen ‘dilemma op dinsdag’ gespeeld, waarbij je twee kaarten trekt met rare opdrachten en één daarvan moet uitvoeren. Zo heb ik de hele dag mijn kleren binnenstebuiten gedragen, wat best hilarisch was. De centrale les die dag was ook interessant; EHBO van scheepsarts Sanne. Ik kan nu onder andere iemand in de stabiele zijligging leggen, wat tevens goed van pas komt tijdens het slapen op een schip wat constant aan het rollen is over de golven. Op 5 december was het natuurlijk écht Sinterklaas. Ik heb wat brieven en pakjes mogen uitpakken en vond ze superlief, vooral het gedicht en het spelletje! Dat was dus een leuk begin van de dag. Ook Noortje was jarig, dus hebben we haar met veel enthousiasme, in eerste instantie bij de verkeerde bunk, wakker gezongen. Tevens is woensdag het main sail, na vele naai-uurtjes, weer gehesen, dus we gaan weer als een speer richting de Cariben. Donderdag heb ik samen met Marije, Noortje en Willemijn gewerkt aan een duurzaamheid project. Hierbij moesten we met een origineel idee komen om de ‘Wylde Swan’ duurzamer te maken. Vrijdag zijn we hiermee verder gegaan. Ons idee was om met rubberen platen aan de zijkant van het schip de druk van de golven om te zetten in energie. Tony, de kapitein, was best enthousiast over het idee, dus dat is weer een hele overwinning! S’avonds hebben we nog spelletjes gedaan om elkaar beter te leren kennen en daarna begon onze half-way ‘zeemans-ontgroening’. Voor het eerste onderdeel werden we in groepjes van zes aan elkaar vastgebonden en moesten we een parcours afleggen door netten en touwen! Daarna vragen beantwoorden en ons verkleden, waarna we naar de ‘grot’ van ‘Nep-tunes’, Wiebe, werden geleid. Hier moesten we een dode vis likken, een rauwe aardappel eten en proosten met een slok zeewater. Na een douche van oceaanwater was het dan officieel; we zijn ware zeerotten! Dit hebben we nog gevierd met een superleuk feest op het deck waarbij iedereen heel apart danste, omdat je tegelijkertijd op het bewegende schip je evenwicht moet bewaren. Toch apart dat Guus Meeuwis midden op de oceaan uit de boxen dreunt. Zaterdag hebben we nog een walvis gezien en hebben ik, Sanne en Lotte onze eerste oefensessie op de ukelele gehad, met als doel dat we aan het eind van de reis een liedje kunnen voordragen. Dit was heel grappig, want we bakken er niet zoveel van.

POST 27: 04-12-2018

UPDATE: VERSLAG VAN DE EERSTE WEEK!

Er is alweer een volle week voorbij en wat is er veel gebeurd! Jullie weten alles al tot-aan het verlaten van de haven van Tenerife, dus deze sail-mail zal gaan over week-één op de oceaan. De eerste paar uur na vertrek waren al gelijk fantastisch! De kustlijn van Tenerife was heel mooi met alle lichtjes die aangingen naarmate het donkerder werd en de sterren zichtbaar werden. De deining was rustig, dus had niemand last van zeeziekte. Het was voor iedereen dus een goed begin van de reis en de stemming zat er lekker in. Van 20:00 tot 22:00 had ik mijn eerste wacht; ik heb geleerd hoe je het schip moet nalopen op eventuele problemen en hoe je het logboek moet invullen. De eerste volle dag op de oceaan (dinsdag) bestond, net als de dagen die volgden, uit zelfstudie tot aan wachtlopen met veel muziek. De zelfstudie vind ik erg prettig, maar het gaat allemaal wel wat minder-snel dan ik zou willen. Deze dag hadden toch wel veel trainees wat last van zeeziekte aangezien de wind iets-was aangewakkerd en de golfjes wat hoger werden. Ik had gelukkig nergens last van en dat gold ook voor de dagen die volgden. Op woensdag begon de dag met het vieren van de eerste verjaardag aan boord met slingers en taart. Aan het eind van de ochtend waren er walvissen aan bakboord, helaas was ik te laat en waren ze alweer onder water verdwenen.  Later bleek het geen wereldramp, want slechts hun spuiten was in de verte te zien geweest. Tijdens happy-hour stond ik ingedeeld als extra en dit betekende dat ik met mijn wachtgroep in de mast mocht klimmen. Dit vond ik best eng, maar ik ben tot halverwege gekomen. Het uitzicht was prachtig en het gaf je écht een gevoel van vrijheid. Vervolgens heb ik de andere meiden in de aft-holt, waar ik slaap, uitgenodigd voor een filmpje in mijn bunk, wat heel knus was. We hebben het heel gezellig met de ‘aft-holt-gang’. We spelen veel spelletjes en er wordt heel wat afgelachen. Op vrijdag kwamen voor het eerst dolfijnen rond de boot zwemmen; een prachtig schouwspel! De centrale-lessen zijn ook heel leuk. Mijn favoriet tot nu toe was, tegen verwachting, het ontleden van een vliegende-vis. Ik wil jullie nog veel meer vertellen, bijvoorbeeld dat het main-sail op zaterdag is gescheurd, dat we ons doodlachen om de ‘instructies over wc- en douchegebruik’ van het masterskip-toneelgenootschap en dat we vandaag vervroegd, op lazy-Monday, Sinterklaas hebben gevierd. Er moet echter ook wat overblijven voor het volgende bericht. Ik geniet hier in-ieder-geval énorm van de gezelligheid en rust van de oceaan! We zijn inmiddels zo'n beetje halverwege.

POST 26: 26-11-2018

UPDATE: VERSLAGJE VAN DE EERSTE DAGEN AAN BOORD!

Ondertussen zit ik alweer 2 daagjes op het schip en het voelt nu al echt als mijn huisje.

De vlucht was op 24 november een beetje lang, maar eenmaal aangekomen kon je iedereen horen denken: wat een lekker weer! De palmboompjes begroetten ons en er stond een zacht briesje. Na de koffers te hebben opgehaald zijn we met de bus naar het schip gereden. Ik keek mijn ogen uit en kon niet wachten aan boord te stappen voor de allereerste keer. Ik denk dat de anderen dat net zo voelde als ik. Nadat de spullen aan boord waren geladen kreeg iedereen wat te drinken en werd de crew voorgesteld. Daarna haastte iedereen zich naar beneden om een bunk te bemachtigen. Ik was een beetje laat dus ik heb een bunk aan het eind in een afgesloten deel waar nog 3 andere trainees slapen. Het is wel lekker rustig, maar ik hoop toch ook nog in het ‘main holt’ te komen. Gelukkig gebeurt dat nog wel, want we wisselen elke week van bunk. Voor deze week heb ik mijn bunk in ieder geval al heerlijk opgefleurd met foto’s en kaartjes.

Na het inruimen en avondeten hebben we een spel gespeeld om elkaar beter te leren kennen: ik ga op vakantie en ik neem mee: Gijs met zijn gazellefiets, Nynke met haar neushaartrimmer...etc. Je leert de namen hierdoor verrassend goed. Daarna heerlijk geslapen in mijn ‘holletje’.

Gister hadden we onze eerste zelfstudie. Ik kon nog niet bezig met huiswerk, want ik moest eerst mijn ‘plan van aanpak’ nog afronden, dus ben daar mee bezig geweest. Verder hebben we allemaal een intake-gesprekje gehad met de arts aan boord en onze mentor toegewezen gekregen. Mijn mentor is Lotte, een hele aardige vrouw. Op de vorige reis was ze mee als wiskunde docent, maar op deze reis is ze mee als deckhand.

Na de lunch hadden we onze eerste ‘happy hour’: het hele schip schoonmaken! Ik mocht gelijk met het leukste beginnen: de wc’s! Jippie! Het viel allemaal hartstikke mee hoor, dus geen zorgen. Na ‘happy hour’ hadden we vrije tijd. De meeste mensen zijn naar het stadje gegaan, maar ik ben aan boord gebleven om mijn ‘plan van aanpak’ af te maken en mijn GoPro uit te testen (De dag ervoor had hij het opeens begeven. Gelukkig doet hij het nu wel weer). Één van de drie jongens aan boord, Ate, heeft me hier heel lief mee geholpen en gelukkig is het dus allemaal goed gekomen. Toen weer heerlijk avondeten gehad en daarna weer een spel gespeeld. Ditmaal was het spel: ‘build a wall’, waarbij iedereen in groepjes werd verdeeld. Ieder groepje moet op stick-its voor hem of haar belangrijke dingen opschrijven voor een leuke reis. Dat werd allemaal op een papiertje geplakt en zo had je dus een ‘wall’ met als bakstenen ‘stick-its’ met belangrijke punten voor een geslaagde reis. Dit hebben we aan elkaar gepresenteerd en we zitten allemaal wel redelijk op één lijn met wat we verwachten en willen, dus dat komt vast wel goed.

Vandaag weer zelfstudie gehad en al het eten afgewassen en ingeladen. We vertrekken namelijk om 16:00 (17:00 Nederlandse tijd) voor de grote tocht over de oceaan! Ik heb er zoveel zin in, maar vind het ook wel heel spannend! We hebben net weer ‘happy hour’ gehad, waarbij ik de keuken heb gedaan. Zoals jullie op het filmpje zien ging het bij de dek-schrob-groep ook heel erg goed...Nu nog een laatste keer voet aan wal zetten, en dan is het gaan met die banaan! Mijn ouders houden jullie op de hoogte van mijn avonturen! Alvast fijne feestdagen en tot over 3 weekjes! Lieve groetjes, Sophie

POST 25: 24-11-2018

Vandaag is mijn Masterskip avontuur dan eindelijk begonnen!!!! De laatste week voor vertrek was nog best eventjes stressen, want er moest toch nog best wat geregeld worden. Uiteindelijk is het gelukkig allemaal goed gekomen en kon ik met een gerust hart vertrekken.

Vanochtend zijn mijn ouders en ik vroeg ik de morgen vertrokken richting Schiphol, nadat ik maar een half uurtje had geslapen. De ontvangst was heel speciaal: iedereen staat met zijn ouders en van ieder gezicht is spanning af te lezen. We hebben nog een groepsfoto gemaakt en daarna was het zover! De laatste knuffel gegeven aan pappa en mamma en toen: op naar het avontuur!Het is nu echt begonnen, maar het voelt nog steeds zo onwerkelijk. Het is allemaal gewoon te mooi om waar te zijn!

Ik wil al mijn sponsoren heel erg bedanken voor het mogelijk maken van deze fantastische reis! Ik ga er van genieten!

POST 24: 18-11-2018

Vandaag heb ik afscheid genomen van mijn opa en oma van moeders kant. Ik moet zeggen dat het toch even slikken is als je voor de laatste keer je gedag zegt.

Gelukkig hebben we een hele gezellige ochtend gehad met zijn allen! Na een kopje thee hebben mijn grootouders een mega tof cadeau aan mij gegeven: mijn opa en oma hadden namelijk besloten om mij, bij wijze van sponsoring, een camera te geven! Hoe lief is dat! Ik mocht hem zelf uitkiezen en het is uiteindelijk de ‘Panasonic Lumix FZ82’ geworden. Mamma en ik hadden hem gister al opgehaald bij de winkel, maar vandaag kreeg ik hem dus echt, in een superleuk pakpapiertje nog wel; Het was een waar feestje!

Ook heb ik van mijn praktische en lieve oma een complete ‘survivalkit’ meegekregen: van knijpers tot aan pleisters. Ik vond het echt superlief dat ze zoveel moeite heeft gedaan om dit allemaal voor mij bij elkaar te verzamelen!

Na het geven van de cadeautjes hebben we nog gezellig naar wat foto’s van vroeger gekeken. Ik heb er een paar gekregen om mee te nemen op het schip. Als ik dan heimwee krijg kan ik een paar familiefoto’s erbij pakken en dan is dat ook weer opgelost.

POST 23: 18-11-2018

NOG 1 WEEK VOOR VERTREK!

Over precies een week zit ik rond deze tijd met de 23 andere trainees in het vliegtuig richting Tenerife!

De afgelopen anderhalve week hebben geheel in het teken gestaan van de laatste voorbereidingen: benodigdheden bestellen en kopen, tas inpakken en op school alles regelen. Komende week ga ik hier nog mee verder en dan maar hopen dat ik niets vergeet! Mijn kamer is in ieder geval een lekkere opslagruimte geworden. Ondertussen heb ik ook weer 2 lekkere taarten gebakken en verkocht.

Vanmiddag ga ik in ieder geval nog naar de Hema en beversport voor wat laatste dingen, ook ga ik mijn reserve bril ophalen bij de brillenzaak in het dorp en de laatste bestelling van internet doen.

Ik heb er zo ongelofelijk veel zin in, maar de spanning neemt nu ook wel toe. Ik begin toch wel écht te voelen dat ik nog maar een weekje thuis heb, voordat ik mijn ouders, hond en vrienden drie maanden niet zal zien. Van de meeste familieleden heb ik al afscheid genomen en dat was toch wel een beetje een raar gevoel. Wat wel heel leuk is, is dat mijn opa’s en oma’s en mijn tante en oom alvast kaarten hebben meegegeven voor sinterklaas, kerst en mijn verjaardag, feestdagen die ik allemaal aan boord zal vieren! Maar...het allerleukst vond ik toch wel dat mijn nichtje een armbandje voor me heeft gemaakt van touw, zodat ik aan boord aan haar zal denken...zo lief van haar!

Morgen ga ik nog naar mijn opa en oma van mamma’s kant om afscheid te nemen en komende week zal ik ook nog wat afspreken met mijn vriendinnen...en dan is het al zover! Op naar het grootste avontuur van mijn leven!

POST 22: 30-10-2018

NOG 3,5 WEEK VOOR VERTREK!

Op zaterdag 13 oktober vertrok de Wylde Swan voor haar nieuwe masterskip ronde. Ik had haar graag uitgezwaaid, maar was met mijn klas op Rome-reis. Gelukkig heeft mijn lieve vader dit in mijn plaats gedaan. Het schip zag er na de onderhoudsbeurt tip-top uit! Inmiddels varen ze bij de grens Spanje-Portugal en zijn ze op weg naar Lissabon.

Ondertussen is er ook weer veel gebeurt qua fonds-werfing. Naast het verkopen van spullen heb ik, samen met Sanne, weer een poffertjes-actie gehouden op school. Dit keer was het helaas iets minder succesvol, maar we hebben er nog steeds wel een aantal centen mee opgehaald. Ik heb goede hoop voor de laatste keer verkopen, wat na de toetsweek van komende week zal plaatsvinden.

Ook heb ik de laatste aantal werkdagen bij het Theehuis gehad. Nu ik bijna vertrek heb ik helaas geen ruimte meer in mijn planning nog te gaan werken...Ik heb heel erg genoten van mijn werk bij het Theehuis en wil hen erg bedanken voor het bieden van deze mogelijkheid! Ik heb met mijn bijbaan behoorlijk wat opgehaald en daar ben ik hartstikke trots op!

EN DAN NU HET GROTE NIEUWS: Ik heb mijn restbetaling aan masterskip gedaan. Ik moest wel wat bijlenen van mijn ouders, maar alles is nu afbetaald. In totaal heb ik nu €9.225,-gespaard van de benodigde €12.500,-. Natuurlijk gaan van mijn gespaarde bedrag ook nog wat aanschafkosten van benodigdheden af. (Mijn tas staat al in mijn kamer en wordt nu stukje bij beetje gevuld)

Ik ben er dus nog niet en ga dus ook deze laatste paar weken nog fanatiek door met doorsparen en ook na mijn reis zal er nog een grote actie komen. Mochten jullie mij nog willen helpen, kan dat zeker. Elke gift is hartstikke welkom en kan overgemaakt worden naar: NL81INGB0682187437
T.n.v. : S.H.M. Schakelaar

POST 21: 30-09-2018

Nog maar 55 dagen voor vertrek en dit feit werd erkent met een kick-off bijeenkomst. Vanochtend ben ik met mijn ouders vertrokken richting Utrecht en ik vond het zooo spannend. Ik zou namelijk iedereen van reis 2 (de oceaanoversteek) ontmoeten en alvast kennis maken met de docenten!

Het vond plaats in een mooi knus pand en de ontvangst was hartstikke leuk. De koffie en thee stond klaar en ik maakte ondertussen alvast mijn eerste praatje met één van de trainees. Het was een heel aardig meisje en de spanning zakte al wat weg. Na een gezamenlijke opening op zolder met powerpoint, waarbij alle nodige informatie werd verteld (hoe ziet je dag er nou uit, hoe ga je het inplannen met school, welke begeleiding krijg je precies, hoe verloopt contact met ouders...etc), werden de ouders naar beneden gedirigeerd, zodat wij rustig met elkaar kennis konden maken. 

Natuurlijk onthoud je niet gelijk alle namen en je gaat pas écht kennismaken op het schip...maar je krijgt toch een beetje een beeld bij je groep. Ik denk dat het een hartstikke leuke groep zal worden! Zoals de vlag er nu voor hangt is de groep een combinatie van 19 meisjes en 3 jongens, maar hier kan nog verandering in komen. Ik heb er nu al zo zin in en datzelfde enthousiasme was ook bij de andere trainees te merken...nog maar 55 dagen!

POST 20: 22-09-2018

Ik heb weer een nieuwe sponsor!!!! Sjirk Leistra en zijn vrouw hebben me besloten te sponsoren met hun bedrijf ‘EP Leistra’.

Ik had al voor de start van mijn fondswerfing een uitgebreid gesprek gehad over wat ik ging ondernemen, en dit vonden ze ontzettend leuk! Ze hebben dus ook niet lang na hoeven te denken toen ik voor sponsoring langskwam en hebben me gesponsord voor wel 6 uren aan boord! Dit is natuurlijk helemaal fantastisch is en ik ben ze heel dankbaar. Hieronder ziet u het logo van deze fantastische elektronica winkel met lieve en behulpzame mensen! Ga er zeker even langs!

POST 19: 18-09-2018

Jippie!!! Ook de andere makelaardij in het dorp heeft besloten mijn droom te steunen. Hier ben ik ze natuurlijk heel dankbaar voor! 

De makelaars van Hooghiemster Makelaars waren ook erg geïnteresseerd in mijn reis en zagen in dat ik er heel veel uit ga halen. Met hun sponsoring kan ik alweer 6 uur aan boord doorbrengen...fantastisch toch? Ga zeker even bij deze fantastische makelaar langs voor hun aanbod en diensten!

POST 18: 17-09-2018

Vandaag hebben ik en Sanne Arnold (samen met onze lieve vriendinnen) poffertjes verkocht in de pauze’s op school. Er ging veel voorbereiding mee gepaard, zo hebben pappa en ik vroeg in de morgen alle benodigdheden naar school gebracht (incl een magnetron😂), en het was tijdens de pauze’s ook goed aanpoten....maar....het was het meer dan waard! We hebben rond de 850 poffertjes verkocht en de leerlingen van school hebben genoten! Zo hebben we in 40 minuten tijd beide weer een leuk bedrag verdiend. Conclusie: een groot succes en voor herhaling vatbaar!

POST 17: 10-09-2018

Nog maar 75 dagen en dan is het al zover. Dan vertrek ik met 27 andere trainees naar Tenerife en begint mijn grote avontuur! Het komt nu al zo dichtbij! Kortom: het is aftellen geblazen. Wat ook betekend dat ik nu echt de laatste centen moet verdienen voor mijn reis; Volgende week maandag is mijn eerste actie op school, waar ik heel veel zin in heb. Natuurlijk laat ik even weten hoe dit is verlopen. Ik hoop dat onze verkoopacties in de smaak valt, letterlijk en figuurlijk.

Vandaag heb ik tevens een mailtje van masterskip ontvangen over een bijeenkomst (reis 1 en reis 2). Hier krijgen we de laatste details over wat we kunnen verwachten, wat we nog moeten doen qua voorbereiding en tevens kunnen we onze medetrainees en docenten ontmoeten. Naar dat laatste ben ik het meest benieuwd: het is toch spannend met wie je straks allemaal op de Wylde Swan leeft, leert en de wereld mee verkent. De informatiedag is op zondag 30 september, dus die datum staat alvast met koeienletters in mijn agenda. Zin in!

POST 16: 06-09-2018

De scholen zijn weer begonnen, dus dat betekend het eind van de vakantie. Dat laatste is nooit leuk, maar gelukkig ben ik deze week verrast met goed nieuws: Makelaardij Mid-Fryslân uit Grou heeft besloten bij te dragen aan mijn reis. De medewerkers en de leidinggevende waren heel enthousiast en onder de indruk van alles wat ik ga ondernemen en wilden me graag een stukje verder helpen. Dit is natuurlijk helemaal super, want dit betekend dat mijn zevende financiële sponsor alweer binnen is. Ik ben de makelaardij hier natuurlijk ontzettend dankbaar voor! 

Zoals ik net al zei zijn de scholen weer begonnen en dit betekend helaas voor mij dat ik minder kan gaan werken. Wel ga ik natuurlijk vol door met fonds-werfing en er staan nog wat leuke acties op het programma; zo ook een actie op school samen met Sanne(een meisje van mijn school die het traject Sint-Maarten/Cuba gaat doen). Samen hebben we de schoolleiding zo gek gekregen dat we eens wat lekkers mogen verkopen in de kantine! We beginnen hoogstwaarschijnlijk volgende week woensdag. Hopelijk wordt dat een groot succes...duimen maar!

POST 15: 30-08-2018

Vakantie is een periode van heerlijk even uitrusten of keihard werken in de horeca en een zakcentje bijverdienen. Dat laatste heb ik de afgelopen 3 weken gedaan. Samen met mijn vriendin heb ik heel wat uren (75+) gemaakt in de afwas, wat in het hoofdseizoen natuurlijk best zwoegen is. Maar het is het meer dan waard, want het heeft weer een mooie som opgeleverd. 

Verder ben ik zoals al eerder vermeld langs een aantal andere bedrijven in het dorp geweest en ik kan vol trots vermelden dat ‘Hans Bootsveld, brillen en contactlenzen’ besloten heeft mijn droom te steunen. Ik ben ze daar natuurlijk heel erg dankbaar voor. Dus is het weer tijd voor een nieuwe bril of contactlenzen of wilt u hierover graag advies, zou ik zeker eens langs gaan bij deze hartelijke mensen die verstand van zaken hebben!

Een deze dagen zal ik ook uitslag krijgen van de andere bedrijven, dus ik ben heel benieuwd...ik laat het jullie dan natuurlijk meteen weten! Dat was hem alweer en tot de volgende update!

POST 14: 04-08-2018

Misschien hebben jullie het al gezien, maar ik sta ik in de Huis aan Huis Leeuwarden met mijn verhaal🎊 Een tijdje geleden nam ik contact op met de Huis aan Huis met de vraag of ik een stukje kon krijgen en ze reageerden heel enthousiast. Alle publiciteit is mooi meegenomen dus ik ben super blij! (Al denk ik wel dat in Grou niet veel mensen het zullen lezen, want mijn familie heeft volgens mij alle rekken leeggehaald😂) Het online artikel kunt u lezen via deze link: https://huisaanhuisleeuwarden.nl/2018/07/25/doorloper---studeren-op-atlantische-oceaan

Ondertussen heb ik weer heel wat uren gemaakt bij het Theehuis en daar ga ik de komende drie weken ook vol aan besteden! Ook heb ik weer heel veel sponsormails verstuurd (helaas zonder succes (tot nu toe)). Komende week ga ik ook weer een aantal bedrijven uit Grou langs!

Ook heb ik net voor de zomer nog even met mijn begeleider/Latijn docent gezeten en hebben we alvast een grove planning gemaakt voor na de zomer qua schoolwerk. Het komt nu echt al dichtbij....zin in!!!

POST 13: 03-05-2018

Vandaag had ik dus de rondleiding op de Wylde Swan. Dit was voor mij de eerste keer dat ik aan boord was. Van een afstandje lijkt ze nog best wel klein, maar als je erop stapt is ze opeens enorm.

Eerst vertelde de kapitein wat over de geschiedenis van het schip, daarna werden we rondgeleid door oud-trainees. Het enthousiastme spatte van ze af! Ik heb van sommige ruimtes snel wat foto's gemaakt.

Het voelde heel raar om op het schip te zijn waar ik straks op ga leven, maar ook echt te gek! Ik denk dat ik me helemaal thuis ga voelen. Het schip is overzichtelijk, handig ingedeeld en heeft een interrieur waar iedereen zich op zijn gemak bij voelt. Alles zag er nog heel netjes uit.

Na de rondleiding heb ik nog even een fotoshoot gedaan en ik ben zelfs even op het net aan de voorkant gaan liggen..Kortom een geslaagde middag!

POST 12: 02-05-2018

Ik kom net terug uit Harlingen. Hier was de ontvangst van reis D van schooljaar 2017-2018. Ze meren hier aan na 5555 zeemijl te hebben gevaren! Knap hoor! Je zag echt dat de leerlingen, crew en docenten een hele hechte band hadden gekregen!

Dit was de eerste keer dat ik het schip in het echt zag....wat ontzettend mooi! Morgen heb ik aan boord een rondleiding. Ik kan bijna niet wachten!⚓️

POST 11: 01-05-2018

Ik heb een aantal nieuwtjes:

•Afgelopen maandag heb ik de contracten getekend en de aanbetaling overgemaakt. Dit betekend dat ik al 30% heb betaald🌺 Ik heb vorige maand ook al weer flink wat uren gemaakt in het Theehuis, dus dat vult ook lekker aan. Nu eerst weer toetsweek😬

•Ik heb een nieuwe sponsor. De Bruna uit Grou heeft me gesponsord.🎊 Kijk zeker even op de site van de Bruna: https://www.bruna.nl
Ik wil hen heel hartelijk bedanken!

•Samen met een anders meisje wat meegaat volgend jaar, Nika, heb ik een begin gemaakt met het uitwerken van ons benefietconcert. Ik kan nu al zeggen dat het super gaat worden! De harmonie heeft toegezegd op een zaal, cool toch?

•Morgen (zaterdag) komt de Wylde Swan aan in Harlingen! Dan ga ik dus zeker even kijken. Op zondag ga ik naar een rondleiding over het schip en zal ik dus zien hoe en waar ik ga leven voor 3 maanden! Spannend! Ik ga dan ook wat foto’s maken, dus die zet ik dan wel op mijn site en op deze pagina!

Dat was hem alweer, tot morgen!

POST 10: 27-04-2018

Ik heb net gestaan op de vrolijke vrijmarkt in Grou. Wat me toch wel wat verbaasde was de betrokkenheid van mensen....bekend en onbekend. Ik heb uiteindelijk smoothies en knuffeltjes verkocht...dit liep opzich wel goed! Ik heb nog 1 kan smoothie over en nog maar een aantal knuffeltjes! Daarnaast waren er best veel mensen die me gewoon iets toestopten....zo lief! De opbrengst is uiteindelijk €45 geworden voor 2,5 staan op de markt.

POST 9: 25-04-2018

Heel leuk om mee te delen: ik heb naar verschillende bedrijven een sponsoraanvraag gestuurd en ben bij sommige uit het dorp al persoonlijk langs geweest...en....ik heb al 2 nieuwe sponsoren gevonden!Ik wil bloembinderij Andreanum en Uit-Zeilen heel erg bedanken voor hun bijdrage!

Ik heb me ook definitief ingeschreven voor reis C. Voor MASTERSKIP moet je een aanbetaling doen en ik kan die van beide reizen nu precies betalen. De teller staat namelijk nu op €4600,- nog €7900 te gaan! Ik sta aanstaande vrijdag op de koningsmarkt in Grou staan. U kunt schattige knuffeltjes (TY beanie ballz en monstaz) kopen. Ook zal ik waarschijnlijk heerlijke wafels verkopen! Nynke van MASTERSKIP heeft heel lief afgelopen week een trui (die de trainees ook dragen op hun reis) meegenomen, zo is goed te zien waar ik voor verkoop! Komen jullie ook naar de vrolijke vrijmarkt te Grou?

POST 8: 10-04-2018

Ik ben zojuist naar de fondswerftraining geweest op het Bogerman. Allereerst hebben we even kennis met elkaar gemaakt en verteld welke reis we gingen doen, en daarna hebben we uitvoerig ideeen besproken. Hierbij hebben we besproken wat anderen afgelopen jaren hebben gedaan, maar zijn we ook zelf gaan brainstormen. Ik heb echt veel originele en leuke ideeën langs horen komen. Toen we pauze hadden hebben we gezellig met zijn allen wat gekletst. Er waren een paar meisjes die op mijn reis mee gaan, en ik vindt ze nu allemaal al aardig! Het klikte gelijk binnen de groep en dit zorgde voor een gezellig sfeer. Na de pauze hebben we echt een sponsorplan op gezet. Onze ideeën (3) verder uitgewerkt en in een planning gezet, wanneer we daar mee bezig gaan. Dit vond ik wel een beetje moeilijk om in te schatten. Voor de rest vond ik het een geslaagde avond. Aan het eind moesten we een motivatiezin voor onszelf opschrijven (wat we van de fondswerftraining geleerd hadden. Ik had: ‘Ik heb geleerd dat het allemaal haalbaar is als je er hard voor werkt, met originele ideeën komt en een goed plan van aanpak maakt’

POST 7: 05-04-2018

Heerlijk! Afgelopen weekend mijn eerste 2 avonden in de afwas gestaan! Heel gezellig en lekker hard werken! Helemaal top dus! Vanaf nu kan ik hopelijk zoveel mogelijk gaan werken...Dat lijkt me wel zo goed voor mijn spaarpotje?! Ook heb ik een playmobil set verkocht en verschillende boekenserie’s...dit heeft weer een mooie bijdrage opgeleverd!

Verder heb ik de afgelopen maand meerdere malen overleg gehad met de masterskip organisatie en met school om een super-plan te bespreken: het koppelen van twee reizen...
Allereerst, hoe kwam ik hier nou bij? ik had al een tijdje in mijn hoofd om een lange periode erop uit te gaan...eerst in de vorm van school-at-sea...maar dit was niet mogelijk. Toen kwam masterskip om de hoek! Een super alternatief...en dus was ik gelijk enthousiast...maar natuurlijk wel een stukje korter (6 weken i.p.v. 6 maanden)! Na overleg en lang lang lang...nadenken heb ik dus besloten twee reizen te combineren...om precies te zijn reis B+C. Merle louwinger (het meisje waar ik ook een sponsor-plan mee heb opgezet) heeft me op het idee gebracht, aangezien zij dit ook heeft gedaan. Eerst dacht ik dat dat ook niet mogelijk zou zijn...dat school dat misschien niet goed zou vinden...maar dat vinden ze, na overleg,dus wel! Helemaal super!

Wat wordt dan de totale reis?
Ik vlieg op 24 november 2018 naar Tenerife...waar we een paar dagen blijven (eten inslaan en klaarmaken voor de reis). Daarna vertrekken we richting Tobago (waarschijnlijk). De oceaan-oversteek duurt ongeveer 3 weken. Dan komen we aan op Tobago waar we even blijven. Daarna zullen we Dominica en St. Lucia waarschijnlijk aandoen. Waarna Sint Maarten de laatste stop is. Daar vliegen alle trainees (behalve ik dan) naar Nederland, na 6,5 week op de Wylde Swan te hebben gezeten. Ik blijf dan aan boort. De nieuwe groep gaat dan richting St. Maarten. Waarschijnlijk duurt de wisselperiode 3-4 dagen. Ik verblijf in de tussentijd dus, met de crew, op het schip. Dan komt de tweede groep aan en zeilen we naar de BVI’s hier verblijven we even (en bezoeken hopelijk de Bath’s) waarna we naar Tobago gaan. Daarna zullen we enkele eilanden van het rijtje onder sint Maarten zullen aandoen (waarschijnlijk St.Lucia-Dominica-Grenada-Guadeloupe-Martinique) en hier op expeditie gaan. Ook zullen we een uitwisseling doen met een lokale school. Dan vlieg ik 15 februari weer terug naar Nederland na ongeveer 3 maanden te hebben geleerd en geleefd op de Wylde Swan.

Nu denken jullie misschien wel...maar een deel van de reizen komt dus overeen!? Dat klopt, de algemene lessen,de crew en enkele eilanden en haar uitstapjes zijn grotendeels hetzelfde. Natuurlijk doe je ook andere eilanden aan en ontdek je daar veel meer de cultuur dan tijdens reis B, maar er zijn dus ook wel wat dingen hetzelfde: een feest der herkenning! Ik denk ook zeker niet dat het erg is om iets opnieuw te zien of te beleven...In zo’n prachtig gebied is dat zeker geen straf!
Tijdens de centrale lessen (die ik dan bij reis C al grotendeels heb gevolgd) zal ik zelf mogen kiezen wat ik doe: meedoen, de crew helpen, verder met zelfstudie of vrije tijd!

De uitdaging van de combi-reizen is 1-de sociale: je wordt heel hecht met groep 1, dan gaat die weg en dan blijf jij ‘alleen’ achter. Daarna komt er opeens een nieuwe groep...dat lijkt me best moeilijk. Maar dat zal allemaal vast wel goed komen! De tweede uitdaging is dat ik veel meer verantwoordelijkheid moet nemen qua schoolwerk...ik ben dan wel in mijn pré-examenjaar een kwart van het schooljaar afwezig! Dat betekend meer werk op de boot en meer werk van te voren en daarna. Hier heb ik dan ook wel bewust voor gekozen!

Ik had natuurlijk ook kunnen kiezen voor een combinatie van reis A+B. Een reis waarbij je veel meer verschillende dingen ziet...maar...dan loop ik wel de Romereis mis...een reis waar ik met mijn stamklas nu al 4 jaar naartoe leven! Dat zou ik voor geen goud willen missen! Verder ben ik niet zo’n stads-persoon...en tijdens deze reis ga je verschillende Europese steden bezoeken. Ook is het ‘stoer’ zeilen...wat ruwer dus. Ik denk daarom niet dat deze optie geschikt is voor mij..

Wat kost de totale reis?
Een retour vlucht gaat natuurlijk van de totaalprijs van de twee reizen af...dus het totale bedrag dat ik moet betalen voor deze drie maanden wordt: 12.500,-.
Momenteel heb ik al ongeveer €4000,- gespaard! Dus ik heb nog €8.500,- te gaan....

Dat was de update alweer! Mijn sponsorbrief is geschreven..en ik ga volgende week vrijdag (na de fondswerf-training) enkele bedrijven langs...duimen maar!

POST 6: 04-03-2018

Aaaaaaaaaaahhhhh...ik heb me definitief opgegeven voor masterskip reis B!!!!!! Ik ga de oceaan over steken!!!!...ik kijk er echt naar uit...maar aan de andere kant komt er ook een golf van spanning over me heen...ik hoop zo dat het fantastisch word! Vast wel!?⛵️⚓️
Komende zomer ga ik samen met mijn vriendin werken bij het theehuis is de afwas! Daarvoor ga ik ook al werken, want dat is gezellig en ook nog een goed voor mijn masterskip pot... conclusie: ik ga het heel druk krijgen!
Maandag 26 februari ben ik samen met mijn beste vriendin naar de kick-off geweest van het theehuis voor komend seizoen. Het was een hele gezellige avond. We hebben de plannen van het nieuwe theehuis mogen zien en we hebben met elkaar kennis gemaakt. Zo hebben we bijvoorbeeld een super leuk spel gespeeld met allerlei stellingen. Als de stelling bij je paste moest je naar de andere kant van het ‘de lijn’ lopen...zo maakte je snel en spelenderwijs kennis met iedereen! Wat een gezellige sfeer! En ik heb ook een heel leuk team! Dat wordt dus afwassen geblazen!

Ook heb ik zoals beloofd een nieuwe taart gemaakt en ik kan vol trots zeggen dat ik de regenboog taart toevoeg aan de lijst van taarten die u kunt bestellen!
Nu eerst weer voorbereiden voor de komende toetsweken en daarna ga ik de bedrijven langs...Met de hulp van Merle louwinger, heb ik nu een goed plan van aanpak, maar het blijft toch een beetje spannend...ook ga ik op 10 april naar een fondswerftraining van Masterskip om meer ideeën op te doen...

POST 5: 03-02-2018

Vrijdag 2 februari was ik jarig. Natuurlijk heb ik van familie en vrienden om een bijdrage aan mijn reis gevraagd. Dit heeft €185 euro opgeleverd!
Ik heb me bij mijn leerjaar-leider definitief opgegeven! Hij heeft het doorgegeven aan de organisatie...dus mijn aanmelding is definitief! Ik moet nu alleen nog definitief opgeven bij de organisatie (dit kan pas als ik een nieuw paspoort heb, over een aantal weken). Maar ik ga dus hoe dan ook mee met reis B!
Vorige zondag is een meisje uit mijn dorp bij mij geweest. Zij is een aantal jaar geleden mee geweest. Ze heeft me tips gegeven over het sponsorplan en heeft ook filmpjes en foto’s van haar reis laten zijn. Heel gezellig en ik heb er veel aan gehad. Dankjewel Merle Louwinger!
En ik heb een 2 nieuwe sponsoren! Mijn opa en oma hebben een mooie bijdrage geleverd. Tevens heeft Marcus Stevens van Pride Finance een spekkoek gekocht en met zijn bedrijf een sponsorpakket ‘normaal’ aangeschaft en heeft nog een bijdrage extra gesponsord. Super bedankt! Dankzij uw steun ben ik al 12 uur verder op de wylde Swan! Super! U kunt de site van Pride Finance bekijken via onderstaande link:
http://www.pridefinance.nl
Tevens is het logo van hen!
En.....ik heb nog 2 taarten verkocht en een hele serie boeken verkocht .Het gaat dus de goede kant op! Heb er nu al zin in! Alles opgeteld ben ik al een stuk verder! Dit is helemaal super! Binnenkort gaat de loterij actie beginnen en ik ga in de vakantie heerlijke (andere) taarten (dan ik normaal aanbied) bakken die opgehaald kunnen worden! Hou de pagina dus zeker in de gaten!

POST 4: 07-01-2018

30 januari ben ik met mijn vader naar een bijeenkomst in ede geweest. Het was een heel gezellig 'dagje uit', behalve de lange lange lange file waar we in terecht kwamen. Hierdoor waren we 10 min later bij de info-avond. Gelukkig was het niet zo erg.

Ik kijk met een goed gevoel terug op de info-avond. Een oud leraar scheikunde heeft alles verteld over de reizen en het doel van masterskip. Veel dingen had ik zelf al opgezocht in mijn enthousiastme, maar het was toch nuttig! De leraar bracht alles heel gedreven over en het was super om te zien dat hij het zo fantastisch vond. Verder hebben ook 2 leerlingen die vorig jaar meegingen verteld over hun ervaringen (reis D). Zij waren ook erg enthousiast! Na de hand heb ik nog wat vragen kunnen stellen over het feit dat ik een EM pakket heb en dat de reis van mijn voorkeur voor een Natuur-profiel bestemd was.

Zelfs na de informatie avond, kon ik maar niet kiezen wat in nou leuker zou vinden: de Oceaanreis of de Cuba reis? Uiteindelijk heb ik gekozen voor de Oceaanreis, omdat dit iets is wat ik nooit meer mee kan maken hierna. Ik weet niet wat ik van 3 weken op zee ga vinden, maar ik heb besloten in het diepe te springen en het gewoon te doen! Na die drie weken is er nog genoeg tijd voor eiland-hoppen. Iets wat bij de Cuba reis de overhand zou hebben. Bij reis B brengt misschien meer twijfels met zich mee, omdat het onbekend is, maar dat is ook avontuur! Wat ik ook heb meegenomen is dat de Cuba reis een zeiltocht van max 5 dagen achter elkaar bezit. Dit lijkt mij echter te kort om echt in het ritme te komen... een lange zeiltocht is voor mij een echte uitdaging en toch lijkt het me ook heel rustgevend. Het lijkt mij dat je elkaar echt leert kennen als je zo afgesloten bent van de wereld. Je leeft in een mini-maatschappij. Dit lijkt me een super uitdaging. Ik vind de opbouw ook heel leuk van deze reis: je komt aan en gaat samen aan het werk een doel te bereiken: de oceaan over. Daarna kun je heerlijk zwemmen en eilanden bezoeken als een soort 'beloning'. Je werkt samen ergens naartoe en dat lijkt me super! Ook lijkt het me heel speciaal sinterklaas, kerst en nieuwjaar op de oceaan en rond de eilanden met elkaar te beleven!

Ik ben waarschijnlijk de enige (ooit) aan boort van deze reis met een EM pakket, maar dit vormt naar mijn inzien niet zo'n groot probleem. Tijdens zelfstudie kan ik gewoon mijn eigen vakken doen en met de gezamenlijke lessen krijg ik gewoon net als iedereen biologie, natuurkunde en scheikunde. Dit vind ik helemaal niet erg! Ik vind het juist interressant om te weten wat voor soorten dolfijnen en walvissen er allemaal zijn, hoe ik van zoet water zout water kan maken en hoe de kracht van de wind werkt op het zeil. Misschien is het weer even wennen aan deze vakken aangezien ik ze een jaar niet gevolgd heb. Maar de gezamenlijke lessen zijn bedoeld voor zowel klas 4 en 5, dus het zou me moeten kunnen lukken! En anders weet ik zeker dat iemand me wel even helpt.

Nog wat meer info over de reis:
'Je vliegt van Amsterdam naar Tenerife. Binnen enkele dagen vertrek je voor de oversteek van de oceaan, met de passaatwinden mee. Na ongeveer drie weken kom je aan in de Caribbean en dan is er genoeg tijd over om een aantal eilanden in het Caribisch gebied te verkennen. Bijvoorbeeld Tobago, Dominica en/of Santa Lucia. Hier worden excursies georganiseerd bijvoorbeeld om de prachtige natuur te ontdekken maar ook een uitwisseling met scholen of een meer cultuur gerichte excursie behoort tot de mogelijkheden.Deze reis staat in het teken van een prachtige oceaanoversteek, heerlijk weer en exotische eilanden!'

De reis duurt 47 dagen: ruim 6 weken
Vertrek is hoogswaarschijnlijk: 24/11/2018
Aankomst is hoogstwaarschijnlijk: 09/01/2019
De reis kost €7350 euro.

Ik ga deze week mijn school en masterskip mijn keuze doorgeven! En dan gaan we en dan gaan we er echt voor! Ik heb nu een duidelijk doel en daar ga ik ook naartoe werken! Binnenkort heb ik weer een update want ondertussen is de sponsoring gewoon doorgegaan...Tot dan!

POST 3: 28-01-2018

De eerste €285 euro zijn verdiend?! Samen met de €1183 die ik de afgelopen jaren gespaard heb, zit er nu €1468 in de pot voor Masterskip! Dat is al een supermooi bedrag en is bemoedigend naar de toekomst! Ik wil graag Jan Vriesinga, Marco Reddingius, Janneke Nieuwhof, Ilona Tingen en Suzan Sprangers bedanken voor hun sponsoring en aankopen (knuffels, boeken en een lekkere spekkoek!)

• Verder heb ik nog wat meer nieuwtjes:
  Ik heb me voorlopig opgegeven voor masterskip reis B (Oceaanreis) en heb toestemming en steun van mijn school (CGBN). Ik wil het CGBN heel erg bedanken dat ze deze kans aanbieden aan hun leerlingen!
• 30 januari ga ik met mijn vader naar een informatie-avond en dan zal ik een definitieve beslissing maken, wat betreft mijn reis. Zit namelijk nog licht te twijfelen tussen reis B en C2. Ik heb wel een voorkeur voor de oceaanoversteek, maar deze is niet voor mijn pakket bedoeld (EM). Vandaar dat ik nog even moet vragen wat de consequenties daarvan zijn voordat ik mijn beslissing maak. MAAR ik ga volgend jaar dus hoe dan ook met 1 van de reizen mee (als ik het geld bij elkaar krijg)!

POST 2: 12-01-2018

IK HEB EEN BAANTJE VOOR IN DE ZOMER: 3-4 weken afwassen bij het Theehuis is Grou. Al deze opbrengsten gaat naar mijn masterskip pot! DANK JULLIE WEL THEEHUIS GROU! 

Ik heb nu eerst toetsweek (al kan ik me niet zo concentreren: ik zit in mijn hoofd al op zee), maar daarna ga ik echt de trossen los gooien! Heb er nu al zin in! 

POST 1:  11-01-2018